Film „Život bez zvuka“ je snimljen na 16 mm traci i originalni je deo postavke Surdološkog muzeja Saveza gluvih i nagluvih Srbije i Crne Gore. Premijerno je prikazan u Zagrebu u okviru II svetskog kongresa gluvih 24. avgusta 1955. godine.

Film obrađuje rehabilitaciju, život i rad gluvih u Republici Srbiji i nekadašnjoj Jugoslaviji. Prikazuje životnu priču gluvog dečaka iz jednog zabitog šumadijskog sela koga su pronašli volonteri Saveza i doveli u školu za gluvu decu u Zemunu. Prateći razvojni put tog dečaka prikazani su i segmenti rada u školama za gluvu decu, kao i niz različitih aktivnosti koje je Savez sprovodio širom nekadašnje Jugoslavije.  Brojne radne brigade gluve omladine sa uspehom su radile na obnovi porušene zemlje, izgradnji pruga, autoputeva itd. Pored toga, Savez je u tadašnje vreme obavljao i jedan novi složeni zadatak a to je uključivanje u privredu radno sposobne omladine koja nije imala priliku ranije da se školuje.

Najveći zadatak Saveza bio je da se ta gluva omladina, čiji je broj iz godine u godinu rastao, socijalizuje putem profesionalne rehabilitacije. Širenjem osnovnih organizacija rasla je i potreba njihovog druženja, tako da su osnovana mnoga kulturno umetnička i sportska društva koja su kasnije imala dosta uspeha na domaćim i međunarodnim manifestacijama.